ഞാന്‍ ഇത് എവിടെയാണ് ?
കണ്ണ് തുറന്നപോള്‍ കണ്ടത് അമ്മയുടെ ചുവന്ന മൂക്കിന്‍ത്തുമ്പാണ്.
"അമ്മ കരയണ്ടയെന്നു" പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു , പക്ഷെ വാക്കുകള്‍ തൊണ്ടയില്‍ വരണ്ടു കിടപ്പായിരുന്നു.
അമ്മ നെറ്റിയില്‍ കൈവെച്ച് , വീണ്ടും കരഞ്ഞു മൂക്ക് തുടക്കുന്നത് കണ്ടു .
" എന്താ ഈശ്വരാ എന്റെ കുട്ടിയുടെ പനി കുറയാതെ നില്‍കുന്നത്" .
ഓ ..എനിക്ക് പനിയാണ്. അതാണ് എന്റെ ശബ്ദം ചുട്ടു പഴുത്തു പുറത്തു വരാതെ തൊണ്ടയില്‍ നില്‍ക്കുന്നത്.
കണ്ണ് തുറന്നപോള്‍ കണ്ടത് അമ്മയുടെ ചുവന്ന മൂക്കിന്‍ത്തുമ്പാണ്.
"അമ്മ കരയണ്ടയെന്നു" പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു , പക്ഷെ വാക്കുകള്‍ തൊണ്ടയില്‍ വരണ്ടു കിടപ്പായിരുന്നു.
അമ്മ നെറ്റിയില്‍ കൈവെച്ച് , വീണ്ടും കരഞ്ഞു മൂക്ക് തുടക്കുന്നത് കണ്ടു .
" എന്താ ഈശ്വരാ എന്റെ കുട്ടിയുടെ പനി കുറയാതെ നില്‍കുന്നത്" .
ഓ ..എനിക്ക് പനിയാണ്. അതാണ് എന്റെ ശബ്ദം ചുട്ടു പഴുത്തു പുറത്തു വരാതെ തൊണ്ടയില്‍ നില്‍ക്കുന്നത്.
കൂകി വിളിച്ചാണ് ഞങ്ങള്‍ മല മുകളിലേക്ക് കയറിയത്. പക്ഷെ കുത്തനെയുള്ള
കയറ്റം ശരിക്കും ഞങ്ങളെ വലച്ചു. ഹിമയാണ് ആദ്യം "വെള്ളം വേണം" ന്നു പറഞ്ഞത്.
എനിക്കും വേണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കാര്‍ത്തിക്കും, പ്രവീണും , മായയും കളിയാക്കും. അത്രക്കും നിസ്സാരമായി ഞാന്‍ ഈ മല കയറും എന്നായിരുന്നു ഞാന്‍ അവരോടു വാതു വെച്ചിരുന്നതും.
കയറി തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ എനിക്കും ബോധ്യം ആയി ഇതെളുപപം അല്ലാ എന്ന്. പ്രവീണും മായയും പലതവണ കയറിയിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഈ കുന്നില്‍..പട്ടത്തി പാറക്കു മുകളില്‍ നിന്നുള്ള പ്രകൃതി ഭംഗി അവര്‍ വിവരിക്കുന്നതു കേട്ടാണ് ഞാനും ഹിമയും ഈ സാഹസത്തിനു പുറപെട്ടതും.
മായയുടെ വീട്ടിലിരുന്നു നോക്കിയാല്‍ പട്ടത്തിപാറ കാണാം.അവള്‍ പറയാറുണ്ട് രാത്രി കാലങ്ങളില്‍ പാറക്കു മുകളില്‍ തീകത്തുന്നത് നോക്കിയാല്‍ ..ഒരു ജമന്തിപൂ വിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നപ്പോലെയാണ് തോന്നുക എന്ന്. അതുകേട്ടിട്ട് എനിക്ക് കൊതി അടക്കാനായില്ല .ആ പട്ടത്തിപാറയും , അതിനടുത്ത കാടും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്നും ജമന്തിപ്പൂപാടം തീര്‍ത്തു.
വീട്ടില്‍ ചോദിച്ചാല്‍ ഒരിക്കലും സമ്മതം തരുകയില്ല . തിങ്കളാഴ്ച മാത്രം ആണ് കോളേജില്‍ ലാബില്‍ പോകണ്ടാത്ത ഒരു ദിവസം . അത് തിരഞ്ഞെടുത്ത് ഞങ്ങള്‍ പട്ടത്തി പാറ കാണാന്‍ തന്നെ നിശ്ചയിച്ചു.മുകളിലേക്ക് കയറാന്‍ വഴി കാണിക്കാന്‍ മായ , കുന്നിന്റെ മുകളില്‍ താമസിക്കുന്ന ഒരു പയ്യനെ പറഞ്ഞു ഏല്പിച്ചിരുന്നു. ഒരു കറുത്ത ട്രൌസര്‍ മാത്രം ഇട്ട 8 വയസ്സോളം പ്രായം വരുന്ന കണ്ണന്‍ എന്ന പയ്യനായിരുന്നു അവന്‍ . ഞങ്ങളുടെ വഴി കാട്ടി.
കണ്ണന്റെ വീട്ടിലെ കിണറ്റില്‍ നിന്നും ഞങ്ങള്‍ വെള്ളം കോരി കുടിച്ചു...അവന്‍ നല്ല പഴുത്ത പേരക്കയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് തന്നു,ബുക്കും ബാഗും എല്ലാം മായ യുടെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുവെക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ , മായയുടെ അമ്മ ഒരു 10 തവണ ആവര്‍ത്തിച്ചു പറഞ്ഞു.4 മണിക്ക് മുമ്പേ തിരികെ വന്നു കൊള്ളണം എന്ന്. അപ്പോള്‍ സമയം 12 മണി കഴിഞ്ഞതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഉച്ചവെയില്‍ ആണെങ്കിലും ചൂടൊന്നും തോന്നിയില. നിറയെ മരങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു വീടിനു ചുറ്റും ..നടവഴികളിലും എല്ലാം..
കണ്ണന്റെ വീടും കഴിഞ്ഞു മുകളിലേക്ക് പോകും തോറും വെയില്‍ പോയി..വെളിച്ചം തന്നെ കുറവായ കാടു വഴി ആയി.ഒരാള്‍ക്ക് മാത്രം നടക്കാവുന്ന കുത്തനെ ഉള്ള വഴി.
ഒരു ഭാഗത്ത്‌ ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ കത്തി വീണ ഏതോ മരത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളില്‍ കനലുകള്‍ .ആ കനലിന്റെ ചൂട് മുഖത്തടിക്കുന്നു.
"സിസ്റ്റര്‍ ...ട്രിപ്പ്‌ മാറ്റി ഇടറായി..."അമ്മയുടെ നേര്‍ത്ത സ്വരം. മുഖത്ത് ..വീണ്ടും തണുപ്പുള്ള അമ്മയുടെ കരം തൊട്ടുവോ?..!
"ഹിമ നീ നിന്റെ പാവാട ഒതുക്കി പിടിക്ക്..അത് തീപിടിക്കാന്‍ നല്ല സാധ്യത ഉണ്ട്".ഹിമയുടെ നിറയെ ഒറഞ്ഞു പൂക്കളുള്ള നീല പാവാട കാറ്റില്‍ പറന്നു കളിക്കായിരുന്നു .പ്രവീണിന്റെ ചിരിയും കമന്റും.കാര്‍ത്തിക്കും ഒപ്പം ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി .
വഴിയില്‍ കിടന്ന മുള്ളുകള്‍ നീക്കി ഇട്ടു മുമ്പില്‍ തന്നെ കണ്ണന്‍ നടന്നിരുന്നു.പെട്ടന്നാണ് എന്റെ ചെരുപ്പില്‍ ഒരു വള്ളി തടഞ്ഞതും ഞാന്‍ വീണു പോയതും മായ കൈ തന്നില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ആ കത്തുന്ന മരത്തിനു മുകളിലേക്ക് വീണു പോയേനെ.അതിനിടയില്‍ എന്റെ ചെരുപ്പിന്റെ വള്ളി പോട്ടിപോയി.
കണ്ണന്‍ ഓടി വന്നു. അവന്‍ അവിടെ നിന്നിരുന്ന ഒരു മുള്‍ചെടിയില്‍ നിന്നും മുല്ലെടുത്തു അതെന്റെ ചെരുപ്പിലെക്ക് ഒരു കല്ല്‌ വെച്ച് ചേര്‍ത്ത് അടിച്ചു തന്നു. ഒരു ആണി പോലെ അതവിടെ നിന്നു. അപ്പോള്‍ ആണ് ഞാന്‍ അവനെ ശരിക്കും അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി കണ്ടത്.
നമ്മള്‍ എഴുതിയും വായിച്ചും പഠിച്ചതൊന്നും അല്ല ജീവിതത്തില്‍
പലപ്പോളും പ്രയോജനപെടുന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ അരിഞ്ഞത് അപ്പോഴായിരുന്നു ആദ്യം .
ഒരു mechanical engineering student ആയ പ്രവീണിന് തോന്നാത്ത അത്ര
വേഗത്തില്‍ കണ്ണന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തു.ഞാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കാര്‍ത്തിക്കും, പ്രവീണും , മായയും കളിയാക്കും. അത്രക്കും നിസ്സാരമായി ഞാന്‍ ഈ മല കയറും എന്നായിരുന്നു ഞാന്‍ അവരോടു വാതു വെച്ചിരുന്നതും.
കയറി തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ എനിക്കും ബോധ്യം ആയി ഇതെളുപപം അല്ലാ എന്ന്. പ്രവീണും മായയും പലതവണ കയറിയിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഈ കുന്നില്‍..പട്ടത്തി പാറക്കു മുകളില്‍ നിന്നുള്ള പ്രകൃതി ഭംഗി അവര്‍ വിവരിക്കുന്നതു കേട്ടാണ് ഞാനും ഹിമയും ഈ സാഹസത്തിനു പുറപെട്ടതും.
മായയുടെ വീട്ടിലിരുന്നു നോക്കിയാല്‍ പട്ടത്തിപാറ കാണാം.അവള്‍ പറയാറുണ്ട് രാത്രി കാലങ്ങളില്‍ പാറക്കു മുകളില്‍ തീകത്തുന്നത് നോക്കിയാല്‍ ..ഒരു ജമന്തിപൂ വിരിഞ്ഞു നില്ക്കുന്നപ്പോലെയാണ് തോന്നുക എന്ന്. അതുകേട്ടിട്ട് എനിക്ക് കൊതി അടക്കാനായില്ല .ആ പട്ടത്തിപാറയും , അതിനടുത്ത കാടും എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ എന്നും ജമന്തിപ്പൂപാടം തീര്‍ത്തു.
വീട്ടില്‍ ചോദിച്ചാല്‍ ഒരിക്കലും സമ്മതം തരുകയില്ല . തിങ്കളാഴ്ച മാത്രം ആണ് കോളേജില്‍ ലാബില്‍ പോകണ്ടാത്ത ഒരു ദിവസം . അത് തിരഞ്ഞെടുത്ത് ഞങ്ങള്‍ പട്ടത്തി പാറ കാണാന്‍ തന്നെ നിശ്ചയിച്ചു.മുകളിലേക്ക് കയറാന്‍ വഴി കാണിക്കാന്‍ മായ , കുന്നിന്റെ മുകളില്‍ താമസിക്കുന്ന ഒരു പയ്യനെ പറഞ്ഞു ഏല്പിച്ചിരുന്നു. ഒരു കറുത്ത ട്രൌസര്‍ മാത്രം ഇട്ട 8 വയസ്സോളം പ്രായം വരുന്ന കണ്ണന്‍ എന്ന പയ്യനായിരുന്നു അവന്‍ . ഞങ്ങളുടെ വഴി കാട്ടി.
കണ്ണന്റെ വീട്ടിലെ കിണറ്റില്‍ നിന്നും ഞങ്ങള്‍ വെള്ളം കോരി കുടിച്ചു...അവന്‍ നല്ല പഴുത്ത പേരക്കയും ഞങ്ങള്‍ക്ക് തന്നു,ബുക്കും ബാഗും എല്ലാം മായ യുടെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ടുവെക്കാന്‍ പോയപ്പോള്‍ , മായയുടെ അമ്മ ഒരു 10 തവണ ആവര്‍ത്തിച്ചു പറഞ്ഞു.4 മണിക്ക് മുമ്പേ തിരികെ വന്നു കൊള്ളണം എന്ന്. അപ്പോള്‍ സമയം 12 മണി കഴിഞ്ഞതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. ഉച്ചവെയില്‍ ആണെങ്കിലും ചൂടൊന്നും തോന്നിയില. നിറയെ മരങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു വീടിനു ചുറ്റും ..നടവഴികളിലും എല്ലാം..
കണ്ണന്റെ വീടും കഴിഞ്ഞു മുകളിലേക്ക് പോകും തോറും വെയില്‍ പോയി..വെളിച്ചം തന്നെ കുറവായ കാടു വഴി ആയി.ഒരാള്‍ക്ക് മാത്രം നടക്കാവുന്ന കുത്തനെ ഉള്ള വഴി.
ഒരു ഭാഗത്ത്‌ ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ കത്തി വീണ ഏതോ മരത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളില്‍ കനലുകള്‍ .ആ കനലിന്റെ ചൂട് മുഖത്തടിക്കുന്നു.
"സിസ്റ്റര്‍ ...ട്രിപ്പ്‌ മാറ്റി ഇടറായി..."അമ്മയുടെ നേര്‍ത്ത സ്വരം. മുഖത്ത് ..വീണ്ടും തണുപ്പുള്ള അമ്മയുടെ കരം തൊട്ടുവോ?..!
"ഹിമ നീ നിന്റെ പാവാട ഒതുക്കി പിടിക്ക്..അത് തീപിടിക്കാന്‍ നല്ല സാധ്യത ഉണ്ട്".ഹിമയുടെ നിറയെ ഒറഞ്ഞു പൂക്കളുള്ള നീല പാവാട കാറ്റില്‍ പറന്നു കളിക്കായിരുന്നു .പ്രവീണിന്റെ ചിരിയും കമന്റും.കാര്‍ത്തിക്കും ഒപ്പം ചിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി .
വഴിയില്‍ കിടന്ന മുള്ളുകള്‍ നീക്കി ഇട്ടു മുമ്പില്‍ തന്നെ കണ്ണന്‍ നടന്നിരുന്നു.പെട്ടന്നാണ് എന്റെ ചെരുപ്പില്‍ ഒരു വള്ളി തടഞ്ഞതും ഞാന്‍ വീണു പോയതും മായ കൈ തന്നില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ആ കത്തുന്ന മരത്തിനു മുകളിലേക്ക് വീണു പോയേനെ.അതിനിടയില്‍ എന്റെ ചെരുപ്പിന്റെ വള്ളി പോട്ടിപോയി.
കണ്ണന്‍ ഓടി വന്നു. അവന്‍ അവിടെ നിന്നിരുന്ന ഒരു മുള്‍ചെടിയില്‍ നിന്നും മുല്ലെടുത്തു അതെന്റെ ചെരുപ്പിലെക്ക് ഒരു കല്ല്‌ വെച്ച് ചേര്‍ത്ത് അടിച്ചു തന്നു. ഒരു ആണി പോലെ അതവിടെ നിന്നു. അപ്പോള്‍ ആണ് ഞാന്‍ അവനെ ശരിക്കും അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി കണ്ടത്.
കുന്നിന്റെ മുകളില്‍ എത്താറായപോളെക്കും എല്ലാവരും ശരിക്കും കിതച്ചു പോയിരുന്നു. കണ്ണന്‍ ഒരു മരത്തണലില്‍ ഞങ്ങളോട് ഇരുന്നോളാന്‍ പറഞ്ഞു. അവിടെ ഇരുന്നു നോക്കിയാല്‍ താഴെ പലനിറത്തില്‍ വെയില്‍ വീണു കിടക്കുനത് കാണാം. ഓരോ ഭാഗത്തിനും ഓരോ നിരകൂട്ടുകള്‍ ആയിരുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ വിശാലമായ ആ ഓയില്‍ പൈന്റിങ്ങിനു മുന്നില്‍ ഞാന്‍ അത്ഭുതപെട്ടു നിന്നു.
ഞങ്ങള്‍ക്ക് അവിടെ ഇരുന്നാല്‍ പട്ടത്തി പാറ കാണാം. നല്ല കറുത്തുമിനുത്ത പാറ. ആ ഭാഗത്ത്‌ മാത്രം ഒരു പുല്ലു പോലും മുളചിട്ടില്ല . അതിനടുത്തായി തലയെടുപോടെ നല്ല ഒരു പച്ചക്കുന്നും കാണാന്‍ ഉണ്ട്. പുല്ലു മുളക്കാത്ത ഈ പാറ യാണ് പട്ടത്തിപാറ .
അതിന്‍ മുകളില്‍ കയറാന്‍ കണ്ണന്‍ സമതിച്ചില്ല. ഇപ്പോള്‍ അത് നല്ല ചുട്ടു പഴുത്തു കിടപ്പാവും എന്ന് അവന്‍ പറഞ്ഞു. എനിക്കും അതിനു മുകളില്‍ കയറാനൊന്നും അപ്പോള്‍ ശക്തി തോന്നിയില്ല.
തിരികെ നടക്കുമ്പോള്‍ ...കാടും ഭൂമികയും പാട്ട് പാടാന്‍ ആരംഭിച്ച പോലെ തോന്നി. ഹിമയോടാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞത് ..നീ കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടോ ...ആ പാട്ട് ..
"എന്ത് പാട്ട് ?....ഡീ നിനക്ക് തുടങ്ങി ഓരോന്ന് !!".. അവള്‍ എന്റെ പുറത്തു കൈ വെച്ച് പതുക്കെ ഉന്തി ഇറക്കി എന്നെ. പക്ഷെ എനിക്ക് ആ പാട്ട് ചെവിയില്‍ വളരെ വലിയ ശബ്ദത്തില്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി ....
സ്വരങ്ങള്‍ എല്ലാം ചേര്‍ന്ന് വലിയൊരു അലര്‍ച്ചയായ് ചെവിയില്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ ചെവി രണ്ടും പൊത്തി പിടിച്ചു. എന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ടാവണം എല്ലാവരും എന്റെ അടുത്ത് വന്നു..എന്തൊകെയോ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവര്‍ . പക്ഷെ എനിക്ക് അവരുടെ ആരുടേയും ശബ്ദങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
വലിയ ഒരു ആരവമായി ആ ശബ്ദം എന്റെ ചെവിയിലൂടെ ..തലയില്‍ അത്ഭുത ദൃശ്യങ്ങളോടെ അരങ്ങേറി .
"പട്ടത്തി പാറയില്‍ ...മുട്ടുത്തി കേറിയാലും...
പട്ടത്തി പാറയില്‍ ...മുട്ടുത്തി കേറിയാലും...
ചേട്ടന്റെ കഞ്ഞി ഞാന്‍ തന്നോളം......"
ഒരു ആദിവാസി ഗാനത്തിന്റെ വിസ്താരത്തോടെ ...ആരോ ഒരുവള്‍ നീട്ടി പാടുന്നു...
പിന്നെ അവിടെ നിന്നും ഒരു ആരവം .....
കണ്ണ് തുറന്നപോള്‍ ഞാന്‍ ഹോസ്പിറ്റലില്‍ തന്നെ. ...
അമ്മ വീണ്ടും വിളിക്കുന്നു. മോളെ ...
ആ വിളിയും ...ചെവിയും കടന്നു അപ്പുറത്തെ ആരവത്തില്‍ ലയിക്കുന്നുവോ ?
കടലും ...കാടും...കാറ്റും ....എല്ലാം ചേര്‍ന്ന് പാടുന്നു.
ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാണ്..? ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞു തരു...എന്നെ ഒറ്റക്ക് ഇവിടെയിരുത്തി , കളിയ്ക്കാന്‍ ഈ പച്ചക്കല്ലിന്റെ ഭൂമിയും തന്നു ദൈവം എവിടെ പോയി ?.
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
കുറിപ്പ്: ഈ ബ്ലോഗിലെ ഒരു അംഗത്തിനു മാത്രമേ അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയൂ.