നിനക്കറിയാമോ ?
നിന്റെ അഭാവം പോലും നീയാണ്
ഒറ്റവാക്കിലെ പാട്ടുപോലെ ...
നീ മൂളി മൂളി തെളിയുമ്പോള്‍
നമുക്കിടയില്‍ പാറുന്ന
നിറമുള്ള പക്ഷിതൂവലുകള്‍
ഓരോരോ ജന്മത്തിലേതായിരുന്നു .
എനിക്കുമാത്രം കേൾക്കാവുന്ന
ചെറിയൊരീണം ,
ചെറിയൊരീണം ,
ആരോ മൂളുന്നുണ്ട് ചെവിയില്‍ !....
ആര്ദ്രമായിപ്പോഴും .
ആകാശത്തിന്റെ അതിരുകളില്‍ നിന്നും
എന്നെ വിട്ടുപോയ സ്നേഹത്തിന്റെ
നീലപക്ഷികളെ വിളിച്ചു ...വാ
നീ ...തിരിച്ചു വാ .
എന്റെ ചിത്രങ്ങളില്‍
നിന്റെ ഓരോ ഭാവങ്ങളെയും .
കനവായി പടര്‍ത്താന്‍ ..
മഞ്ഞിലും ,മഴയില്‍ മുക്കി ,
ഋതുക്കളുടെ നേര്‍ത്തവിരലുകളാല്‍
വസന്തത്തിന്റെ നിറമാകെ
ഞാനെടുത്തു വെച്ചിരിക്കയാണ്‌ .
ഇലകളെ പോലെ ഇളകിത്തുടങ്ങിയ
കല്‍പടവുകളില്‍ കയറി നിന്ന്
ആകാശത്തേക്ക് കയ്യുയര്‍ത്തി
നീ പറന്നകന്ന ആകാശം മുഴുവന്‍
ഞാന്‍ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ത്തിരിക്കയാണ് .
നിനക്കുമുന്നില്‍ എനിക്ക് മഴയാവണം.
വെയിലാവണം ..
രാവും പകലുമാകണം
നിലാവും സന്ധ്യയുമാകണം .
എന്റെ മഴ നിന്നെ പൊതിയുമ്പോള്‍
നീ എന്നെപ്പോലെ ഒരു മഴപ്പക്ഷിയായ് ..
എന്നെയും കൊണ്ട് പറക്കണം .
വെയിൽ നാളങ്ങള്‍ നിന്നെ പൊതിയുമ്പോള്‍ ;
കുളിര്‍മയ്ക്കായ് ...
മഴമേഘങ്ങളില്‍ പൊതിഞ്ഞൊരു കൈത്തലം ഞാന്‍ -
നിന്റെ നെറ്റിയ്ക്കു മുകളില്‍ വിരിച്ചിടും .
രാവും പകലും ഒരുമിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രഹണസന്ധ്യയായി ..
നിനക്കായി ഞാനൊരു സൂര്യമോതിരം
നിന്റെ വിരലുകൾക്കന്നേകും .
നിന്റെ വിരലുകൾക്കന്നേകും .
ഒടുവിലാ രാത്രിയിൽ നിലാപോലെ നിന്നിലലിഞ്ഞ് ..
നിന്നിലെ ഓര്‍മമാത്രമായി തീരും .
************
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
കുറിപ്പ്: ഈ ബ്ലോഗിലെ ഒരു അംഗത്തിനു മാത്രമേ അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയൂ.