 |
| (കടപ്പാട് google ചിത്രം ) |
ശില്പി കൊത്തി മിനുക്കും നേരമാരോ
നിലംനോക്കി പറഞ്ഞു ലക്ഷണം .
ശില്പത്തിന്‍ൻ കണ്‍ത്തിളക്കത്തില്‍ കലര്‍പ്പേറെ !
ചിരിയിലൊളിപ്പിവള്‍ൾ അനര്‍ത്ഥങ്ങളേറെ!.
ദേവഹസിത ഭാവോല്ലാസം
രൂപലാവണ്യം ഓരോ അണുവിലും -
തുടിച്ചു നില്‍ക്കുമാ മോഹനവിഗ്രഹം,
കൈനീട്ടിയരോടും കേഴുവാനാകാതെ
നിശ്ചലമിതു കേട്ടു മനം തകര്ന്നു നില്പ്പൂ .
ഉടച്ചുവാര്‍ത്തവര്‍ൻ ശില്പ്പത്തെയന്നു
ഉള്ളുകള്ളികള്‍ൾ അറിയുവതിനായി .
ഉലയിലേക്കുടല്‍ൽ വെന്തലിയുമ്പോള്‍ൾ
ഉള്ളുടഞ്ഞു തകര്‍ന്നവയ്ക്കുള്ളിലെ
ഉള്‍ക്കടമാമൊരു ശ്രീമയഭാവവും .
സുന്ദരം നീള്‍മിഴികള്‍ ഉരുകിയോലിച്ചൊരു:
കണ്ണീരിന്‍ൻ ലോഹമുത്തുക്കള്‍ -
സീല്‍ക്കാരമോടെ തിളക്കും കടലായി .
ചിന്തേരിടുന്നു ചുണ്ടരികിലവര്‍
വക്രിച്ച വാക്കിന്റെ മൌനം.
ചീകി മിനുക്കുന്നു വീണ്ടും വീണ്ടുമവര്‍
ചിന്താധീനമാം ദേവിതന്‍ നഗ്നമാനസം.
ആകാരഭംഗിയോടടി വയര്‍ കാത്ത
ആധാരം ശീതജലത്തിനാറ്റലില്‍ൽ
ആകെ വിരൂപമായിട്ടൊഴുകുന്നൊരു
ആത്മാലാപം പോലെ പരക്കേ .
കണ്ണിലെ തൂമ മാറി ;
അരുണിമയായ്‌ .
കാതിലോലാക്ക് ;
ചീറ്റും സര്‍പ്പമായ് .
ചൂടുള്ള ചുടല ഭസ്മമണിഞ്ഞങിനെ -
ചന്ദനം മണക്കുമാ ..
മാറിലെ ഇണ താമരമൊട്ടുകള്‍ൾ
മാറി മഞ്ഞണി ശൈല ശിലകളായി .
.
.
പൂ ചൂടി പൊന്നിന്‍ കിരീടമണിഞ്ഞ
പീലിച്ചുരുള്‍ൾമുടി ...
ഘോര നിബിഡവനമായ് മാറി പിറകിലും ൽ .
ഭൂഗോളം നാണിച്ചു നമിയ്ക്കുമാ അരക്കെട്ടില്‍ ,ൾ.
രൗദ്രം പല്‍ച്ചക്രങ്ങളായരമണികള്‍!ൾ .
പാതി വെളിയിലെടുത്തിട്ടനാക്കില്‍ൽ
ചാവിന്‍ൻ വസൂരി മദിക്കുന്നതങ്ങിനെ!
കയ്യില്‍ൽ കൊടും വാളുംൾ
കഴുത്തിലാടും തലോയോട്ടി മാലയും ;
അരയില്‍ തീകത്തും പട്ടിന്‍ ചുവപ്പും .
പ്രപഞ്ചം നടുങ്ങും ഘോരാട്ടഹാസത്തോടെ
പാദമുയര്‍ത്തി വെപ്പിതോ -
പാപഹരനുടെ നെഞ്ചത്തും !.
അറിവില്ലായ്മയുടെ വാക്കുകള്‍ൾ
നോക്കുകള്‍ൾ ...
വിഷം പടരുന്ന നിങ്ങള്‍ തന്‍ ചുണ്ടുകള്‍!ൾ ..
മാറ്റുന്നു മംഗള ദേവിയെ ...
ഭദ്രകാളിയാക്കി ഇതാ !..
ഹാ കഷ്ടം , കഷ്ടമീ ലോകം !!.
പിന്നെ അണചാറ്റി -
പുറത്തേക്കാനയിക്കുന്നു
പൂപൊഴിയും മന്ത്രധ്വനിയുണരും
പുറംവീഥിയിലേക്കായ് .
പൂവേണ്ട ..കുരുതി രക്തം മതിയിവള്‍ക്കിനി
ശ്രീ ചേര്‍ന്ന സാത്വിക മന്ത്രമിനി വേണ്ട ..
ഫടക്ക് ...ഫടക്ക് അട്ടഹാസം മതിയാകുമിനിയിവള്‍
ഏതു ദുഷ്ടനും പ്രീതിപ്പെടാനായി .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
കുറിപ്പ്: ഈ ബ്ലോഗിലെ ഒരു അംഗത്തിനു മാത്രമേ അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയൂ.