മരണത്തിന്റെ ഗസല്‍ .

അവിരാമം തുടരുകയാണ് 

നാം തമ്മില്‍ .

നീ തൊട്ടുത്തൊട്ടില്ലെന്നാകുമ്പോള്‍

ഞാന്‍ നിദ്രയുടെ ജലത്തില്‍ 

അള്ളിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു .

വഴുതിയുണര്‍ന്നു 

ശ്വാസമെടുക്കുമ്പോള്‍ 

നീ പിന്നോട്ട് വലിയുന്നു .

പലപ്പോഴും 

ആയുസ്സിനു കുടപിടിച്ച് 

വിലാപവസ്ത്രവുമായി 

നീയെന്റെ  കല്ലറക്കുമുകളില്‍

നനഞ്ഞിരിപ്പാണ്.

ചിരിക്കാനും , കരയാനും 

നിന്റെ കാത്തിരിപ്പെന്നെ 

അനുവദിക്കുന്നുമില്ല .

എന്റെ ചിത്രങ്ങളില്‍ 

വര്‍ണ്ണം  നിറയുമ്പോള്‍ 

നീയെന്തിനു 

എല്ലാം ചേര്‍ത്തൊരു 

കറുപ്പുനിറം ഇവയില്‍ 

 തെറിപ്പിക്കുന്നു ?.

പൂക്കളുടെ രഹസ്യവീഥികള്‍

ഞാന്‍ കണ്ടെത്തപ്പെടുമ്പോള്‍ 

നീയെന്തിനവിടെ 

സായാഹ്നസഞ്ചാരത്തിനെത്തുന്നു ?

എന്റെ ഗിത്താറില്‍ 

സ്വരം വിയര്‍ക്കുമ്പോള്‍ 

നീയെന്തിനു തണുത്ത വിരലാല്‍ 

തഴുകി നിര്‍ത്താനെത്തുന്നു  ?

മഴക്കാറില്‍ വന്നു 

മകുടിയൂതും കാറ്റില്‍ 

എന്റെ ചിത്രകൂടങ്ങള്‍ 

നാഗമാണിക്യമൂതിയുണര്‍ത്തുമ്പോള്‍ 

നീയെന്തിനു വെള്ളിടി വീശി 

അവയെ പിളര്‍ത്തി ചിരിക്കുന്നു ?

നിന്നോട് കൂട്ടുവെട്ടുകയാണു  ഞാന്‍ 

നീ തരുന്നതെല്ലാം 

അരുതായ്കകള്‍ ആണ് .

ചന്ദ്രനിലെ ഏകാന്തതയില്‍ 

നിന്നും നീയെനിക്കെന്തിനു 

ആ കറുത്ത മുയലിനെ തന്നു ?

ധരയുടെ  മാറോടു  -

ചേര്‍ന്നുഞാനുറങ്ങുമ്പോള്‍  

നീയെന്തിനു ഭൂനെഞ്ചുകീറി   

സുവര്‍ണലാവയിലെന്റെ 

കൈവിരല്‍ മുക്കിച്ചു ?

ദൈവത്തിന്റെ 

വിശുദ്ധചായം വീണ 

സാന്ധ്യപാടങ്ങളില്‍ 

നീ കൊണ്ടുവന്നിട്ട 

രാത്രിയുടെ അജ്ഞാതജഡവും ;

മറവിക്ക് നീക്കിവെച്ച വെള്ളത്തില്‍ 

നീ കലക്കിവിട്ട  

ഓര്‍മകളുടെ ബലിച്ചോറും

എന്നെ നിന്റെ ശത്രുവാക്കും .

നിന്നെ മറക്കുന്ന

ഒരപൂര്‍വവിസ്മൃതിയാണു ഈ രാത്രി .

ഒരു ദേവത 

ഒരുപിടി പാടുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളുമായി 

എനിക്കരികില്‍ വരവായി 

ഒരു രക്ഷാമന്ത്രം

ജപിച്ചെന്റെ കയ്യില്‍ക്കെട്ടും.

അമ്മേ..

പറന്നുപോകാത്ത ഒരു പക്ഷിയെ 

എന്റെ കയ്യില്‍ തരൂ .

_____________