അമ്മേ നീ ഒരു കവിത പോലെ ....
നീല നേത്രങ്ങള്‍ അലയില്ല സാഗരങ്ങള്‍ ..
കുന്നു ചില്ലികള്‍ ഉരുമ്മുന്ന നെറ്റിത്തടം ..
തിങ്കള്‍ കല പോലെ ..!
നിന്‍ നിശ്വാസ കാറ്റോ......
വസന്ത രാവിലെ കുളിര്‍ തെന്നല്‍ പോലെ..!
കാര്‍മുകിലുകള്‍ നിന്‍ കാര്‍കൂന്തല്‍...
പെയ്തിറങ്ങും മഴ നിന്‍ കാരുണ്യാമൃതം!
സൂര്യ ബിംബം നിന്‍ നെറ്റി സിന്ദൂരം !
മിന്നലുകള്‍ നിന്‍ ചിരി !
നിന്‍ പുരിക കൊടികളല്ലോ മാരിവില്ലുകള്‍ !
നിന്‍ മോഹങ്ങള്‍ ജനുവരിയിലെ-
ചേമന്തി പാടങ്ങള്‍ ...!
സഹ്യനും ഹിമവാനും നിന്‍ മാറിലെ
ജീവ വാഹിനികള്‍ .
നിന്‍ പ്രണയം ഗംഗയല്ലോ ?
നക്ഷത്ര ഹാരം നിന്‍ മാറില്‍ താലി മാല.
അരുവിപോല്‍ അരഞ്ഞാണം ചിരിയമര്‍ത്തും ..
ത്രി ലോകവും പ്രണമിക്കും പൊന്നരയില്‍
കാമത്തിന്‍ പാപങ്ങളെ മുങ്ങി നിവര്‍ത്തി നീ -
പവിത്രമാം ശ്രീകോവില്‍ പ്രതിഷ്ഠയാക്കിടുന്നു.
നെഞ്ചകം പൊട്ടി ഞാന്‍ കേഴും ഇരുട്ടില്‍
കാരുണ്യ കാറ്റായി തഴുകുകില്ലെ ?
എങ്ങും നിറയും നിന്‍ സാമിപ്യ സ്വാന്ത്വനം
നെറുകയില്‍ പൊന്നുമ്മയായ് നീ ഏകിയാലും!
ജീവന സങ്കല്പ സ്മൃതികളിലെന്നും -
പാടാത്ത തരാട്ടായ് വരൂ നീ ജനനി.
കൈകളില്‍ എന്‍ ജീവന്റെ അമൃത കുംഭവുമായിനീ ..
ധരണിയില്‍ വന്നു ഇട്ടുടച്ചു പോയോ..?
വന്നു തിരിച്ചെടുക്കുക നീയെന്റെ -
താപവും മോഹവ്യഥകളും പേറുമീ ..
അനാഥമായൊരു വ്യര്‍ത്ഥ ജന്മം.
അമ്മേ ! നിന്‍ ചെന്‍താമര കാല്‍താരില്‍ -
സ്വീകരിച്ചാലും എന്‍ കോടി കോടി പ്രണാമം !
,
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
കുറിപ്പ്: ഈ ബ്ലോഗിലെ ഒരു അംഗത്തിനു മാത്രമേ അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയൂ.