വെയിലാറിടുന്നിരുളുള്‍പരക്കയായ് ....
അറുതിയില്ലാത്ത വ്യാധി നഖമാഴ്ത്തി
രസിക്കുമീ കൊടിയനോവിന്റെ ജീവദളങ്ങളില്‍.
ഒരു മാത്രയെന്നരികിലൊന്നിരിയ്ക്കുമോ; നീ .
ഒന്നു നിന്‍ മിഴിനിലാവൊഴുകി പരക്കുകില്‍
തീര്‍ന്നുപോകുന്നു നീറി പടരുമീ
അന്ധകാരത്തിനാരണ്യകാണ്ഡങ്ങള്‍.
നിന്‍ വിരലോടുന്ന മാത്രയില്‍
നൊമ്പരപ്പൂക്കളോരോന്നും ഞെട്ടറ്റു -
കിളിര്‍ക്കുന്നു വീണ്ടും പുത്തന്‍ പൂമൊട്ടുകള്‍!
കിളിര്‍ക്കുന്നു വീണ്ടും പുത്തന്‍ പൂമൊട്ടുകള്‍!
പൊള്ളുമെന്‍ മിഴിനീര്‍കണങ്ങളെ
പ്രണയം ജ്വലിയ്ക്കുമാ നെഞ്ചേറ്റി വാങ്ങി നീ.
മിടിയ്ക്കും ഒരേതന്തു ലയമാം ജനിതക-
കരക്കൂട്ടിലെന്നെ ചേര്‍ത്തുനീ നിര്‍ത്തവേ ,,
അരനാഴിക കൂടി അകലേയ്ക്കു വീണ്ടും
മൃതി പകച്ചുപോവുന്നു തലതാഴ്ത്തി മെല്ലെ .
മൃതി പകച്ചുപോവുന്നു തലതാഴ്ത്തി മെല്ലെ .
ആശതന്‍കരവലയത്തിലൊതുക്കി
ഉറങ്ങാതരികിലിന്നും നീ കാവലിരിയ്ക്കുമ്പോള്‍
മെല്ലെ ഇരുള്‍ കൈകള്‍ നീട്ടുമീ
മരണവുമെന്നെ തൊടുവതെങ്ങിനെ ?.
