കൊമ്പത്തെ കാഴ്ച്ചകൾ

മാനത്തും ..മണ്ണിലും 

കാണുന്ന കാഴ്ചകളല്ല 

മരത്തിലിരുന്നാൽ കാണുന്നത്.

ആദ്യകിരണത്തിന്റെ ചുവപ്പും 

 തണുപ്പും കുളിരും 

അവിടെയിരുന്നാലാദ്യം  പങ്കിടാം 

കടലിലെ ചിരിപതയും 

കണ്ണീരിനുപ്പും ....ഇടയ്ക്കിടെ 

വേരിനിടയിലൂടെ 

നുണഞ്ഞു കുടിയ്ക്കാം  .

തിമിർത്തുവരുന്ന മഴ

മേഘങ്ങളെ പുണർന്നു വരുമ്പോൾ  ;

എന്റെ കാതുകൾ  നിറയും അവളുടെ 

തലയിണ മന്ത്രങ്ങളാൽ  .

മണ്ണിന്റെ സ്നേഹം 

ചില്ലകളിൽ തളിർക്കുമ്പോൾ .....

തളിരുകളുടെ നനവുള്ള ചുംബൻമേൽക്കാം .

രാവ് ഇന്നലെ കണ്ട നക്ഷത്ര കനവുകൾ 

പൂക്കളായി വിടരുമ്പോൾ 

മൊട്ടിനുള്ളിലെ സുഗന്ധവും പരാഗവും 

ആത്മാവിനുള്ളോളം ആവാഹിച്ചെടുക്കാം .

മേഘങ്ങളുടെ സാരി ചുറ്റി 

ഗിരിനിരകളൊരുങ്ങുമ്പോൾ 

ഇടക്കിടയ്ക്കെത്തി നോക്കി 

കുഞ്ഞരുവികളുടെ പദസ്വരം 

ചെവിയോർത്തിരിക്കാം .

ചുറ്റും പ്രളയം വന്നാലും ഉയരത്തിൽ 

അതും നോക്കിയിരുന്നു രസിക്കാം !

ഇടയ്ക്കാരെങ്കിലും മേലോട്ട് നോക്കി 

ഒരിത്തിരി ബഹുമാനവും അസൂയയും 

കലർത്തി പറയും ...

"വല്യേ കൊമ്പത്തല്ലേ ..ഇരുപ്പെന്നു ."

ഉയരങ്ങളിൽ എന്നും ഒടുങ്ങാത്ത 

അത്ഭുതങ്ങൾ ആണോ ഒരുക്കി വെയ്ക്കുന്നത്‌ ?

എങ്കിലുമീ  ആകാശം 

ഇനിയുമെത്രെയോ ദൂരെയാണ്.