കൈകുമ്പിളില്‍ ഒരു കടല്‍
കോരിയെടുത്തു ഇതാണ് "കടല്‍ "എന്ന് പറയുന്ന ഒരു
സാഹസമാണ് ഞാന്‍ ഇവിടെ ചെയ്യുന്നത് . ഇത് വായിച്ചു ആരും ഇതാണോ ബഷീര്‍ കഥകള്‍
എന്ന് ചിന്തിക്കരുത് . അത് നിങളുടെ സ്വന്തം വായനയിലൂടെ മാത്രമേ അതേ
അനുഭൂതിയില്‍ , ആ കഥകള്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് പൂര്‍ണമായും ആസ്വാദ്യമാവുകയുള്ളൂ .
ബഷീറാണ് അവിടെ കഥ , ഭാഷയും അദ്ദേഹം തന്നെ . ഈ അഹന്തയുടെ സുഖം
അറിയണമെങ്കില്‍ അത് വായിച്ചു നോക്കുകയല്ലാതെ വേറെ ഒരു വഴിയും ഇല്ല .
സുന്ദര പദങ്ങള്‍ കിലുക്കി സാഹിത്യത്തിന്റെ അത്യുന്നതങ്ങളില്‍
കയറിനിന്നു കഥപറഞ്ഞ ആളുകളില്‍ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തന്‍ ആണ് ബഷീര്‍ . .
സത്യസന്ധതയുടെ ഭാഷയും , സ്നേഹവായ്പിനെറെ ലിപിയും എത്ര സുന്ദരവും
അനന്യയവും ആണെന്ന് ബഷീര്‍ തന്റെ കഥകളിലൂടെ കാണിച്ചു തന്നു. സാഹിത്യലോകത്തെ
സര്ഗാതമാകതയുടെ തനതായ സിംഹാസനത്തില്‍ സന്തോഷത്തോടെ മലയാളം അദ്ദേഹത്തെ
കയറ്റി
ഇരുത്തിയതും ഇതുകൊണ്ട് തന്നെയായിരുന്നു.
ആ സാഹിത്യ സാമ്രാട്ടിന്റെ കൊട്ടാര വാതില്‍ക്കല്‍ , അകത്തേക്ക്
അത്ഭുതത്തോടെ ...സുല്‍ത്താനെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ
നിഷ്കളങ്ക പ്രണയമായി മാത്രം എന്റെ ഈ സാഹസത്തിനെ കണ്ടാല്‍ മതി.
ചോദ്യം ചെയ്യാനുള്ള യുവത്വത്തിന്റെ ഊര്‍ജ്ജം കൊടുമുടിയില്‍
എത്തിനില്‍ക്കുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ്(നവോത്ഥാന) ബഷീറിന്റെ കൃതികള്‍
വരുന്നത്.
ജീവിക്കണമെങ്കില്‍
ദ്രാരിദ്രത്തോടും , അനീതിയോടും പൊരുതിയെ
മതിയാകൂ എന്നൊരു കാലഘട്ടം .
ഭക്ഷണവും , സ്നേഹവും , നീതിയും , ആരോഗ്യവും നിരസിക്കുന്ന -
യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീതിയില്‍ കഴിയുന്ന ഒരു ജനതക്ക് എല്ലാ വ്യവസ്ഥകളെയും ചോദ്യം
ചെയ്യേണ്ടതായി വരും . അതായിരുന്നു ബേപ്പൂര്‍സുല്‍ത്താന്‍ തന്റെ
കഥകളിലൂടെ ചെയ്തതും .
ലോക സഹോദര്യത്തിന്റെ ശംഖൊലികള്‍ അവിടെ മുഴങ്ങുന്നത് കേള്‍ക്കാം .
ഒരു ചെറിയ തമാശ പോലെ അദ്ദേഹം കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ പറഞ്ഞു വരുന്നത് പ്രപഞ്ച
സത്യങ്ങളെ ആയിരിക്കും ..ചിലപ്പോള്‍ ചിന്തകളുടെ മുറിവില്‍ അദ്ദേഹം പുരട്ടി
ഭേദമാക്കാന്‍ എടുക്കുന്നത് പ്രണയത്തിന്റെ എണ്ണത്തന്നെ ആയിരിക്കും .
ഇതെന്തുതന്നെ ആയാലും സ്നേഹത്തിന്റെ ഒരു അന്തര്‍ധാര അദ്ധേഹത്തിന്റെ ഓരോ
കൃതികളെയും പ്രകാശപൂരിതമാക്കുന്നു.മതിലുകളില്‍ ...ഞാന്‍
കണ്ടത് നിരോധിക്കപെടുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ അത്യാകര്‍ഷതയാണ് ..ഒരിക്കലും
കൊഴിയാത്ത പനിനീര്പൂവായി അത് വിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കും.തടവിലാക്കപെടുന്ന ഓരോ
മനസ്സും ജീവിക്കുന്നത് ഓര്‍മകളുടെ ഭക്ഷണത്തിലും ഭാവനയുടെ ജലത്തിലും ആണ്.
ഒരുപക്ഷെ ആ തടവിനു പുറത്തു കടന്നാല്‍ ആ സ്നേഹവും , പ്രണയവും , എന്തിനു ആ
സ്വാതന്ത്ര്യം പോലും ഒരു പ്രാരാബ്ധമായി മാറുകയും ചെയ്യും .
"വൈ
ഷുഡ് ഐ ബി ഫ്രീ ?..ഹു വാണ്ട്സ് ഫ്രീഡം . " ബഷീര്‍ ചോദിക്കുന്നു .
ചില
സ്വാതന്ത്രങ്ങള്‍ അങ്ങിനെ വേണ്ടാത്ത സമയത്ത് വന്നു നമ്മളെ എങ്ങിനെ
പെരുവഴിയില്‍ തനിച്ചാക്കും എന്ന് മതിലുകള്‍ കട്ടി തരുന്നു
നമുക്ക് ചുറ്റും
സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാല്‍ ഈ മതിലുകള്‍ എന്നും എക്കാലവും കാണാം . കാലാതീതമായ
ഒരു രചന അങ്ങിനെ ബഷീറിന്റെ സ്വന്തമാകുന്നു ഇവിടെ.
കൈവെള്ളയില്‍ കിടന്നു പൊള്ളുന്ന കനലിനെ പൂവാക്കുന്ന മാന്ത്രികനെ പോലെ
..സ്വന്തം ജീവിതാനുഭവങ്ങളെ " ഭാവനയൊന്നും ഇല്ല . ഒന്നും
കൂട്ടിചെര്‍ത്തിട്ടിലാ " എന്ന വലിയ ചിരിയോടെ സമര്പിക്കുന്ന
"അനുരാഗത്തിന്റെ ദിനങ്ങള്‍ " ഭാവന തന്നെ ജീവിതമാക്കുന്ന ബഷീറിന്റെ
മാന്ത്രികഭാവം വ്യക്തമാക്കി തരുന്നു.
"തന്റെ വിഷാദകാവ്യത്തില്‍ " കണ്ണിലും ചുണ്ടിലും ചുംബിക്കുന്ന ഒരു
കാമുകന്‍ അവളുടെ ഓര്‍മയില്‍ സ്വന്തം ഭക്ഷണത്തെ പോലും മറന്നു പോകുന്നു.
അനുരാഗത്തിന്റെ രാസമാറ്റങ്ങള്‍ സ്വന്തം അസ്ഥിത്തം പോലും ഉപേക്ഷിക്കുന്ന
ഒന്നാണെന്ന് ബഷീര്‍ ജീവിച്ചു കാണിച്ചു തരികയാണ് ഇവിടെ.
ഇതു തന്നെയാണ് ബാലകലസഖിയേയും ബഷീറിനെയും ലോകപ്രശസ്തമാക്കിയതും .
ഇതുവരെ
കേള്‍ക്കാത്ത സംഗീതം പോലെ മധുരമായിരുന്നു അത്. രാഗം അറിയാത്തവരും
..അറിയുന്നവരും ഒരുപോലെ ആസ്വദിച്ച ഒരു ഗാനം. അതായിരുന്നു ബഷീര്‍കഥകള്‍
.നര്‍മം അധികം കലരാത്ത ഒരു രചന ബഷീറിന്റെ ഇതുതന്നെ ആണെന്ന് പറയാം . ഒരു
പക്ഷെ അത് സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെ തന്നെ ഒരേട്‌ ആയതു കൊണ്ടും ആകാം ജീവന്റെ
പിടച്ചില്‍ ആണ് അധികവും കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത് .
ബാല്യകാലസഖി " എം . പി .
പോളിന്റെ പ്രാരംഭ വാചകത്തിലൂടെ തന്നെ നമുക്കത് പരിചയപെടാം "ബാല്യകാലസഖി
ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും വലിച്ചു ചീന്തിയ ഒരേടാണ് . വക്കില്‍ രക്തം
പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ചിലര്‍ക്ക് ചുടുചോര കാണുമ്പോള്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു
പേടിയും അറപ്പും തോന്നും . ബോധക്ഷയം തന്നെ സംഭവിചേക്കാം."
കാലില്‍ വിഷകല്ല് കുത്തി കളില്‍ വലിയൊരു കുരുവുമായി വേദനിച്ചു
പുളയുന്ന മജീദ്‌ പറയുന്നു
"സുഹ്രാ ..ഞാന്‍ മരിച്ചു പോകും "എന്ത്
ചെയ്യണമെന്നു രൂപമില്ലാതെ സുഹ്റാ മജീദിന്റെ വലതു കാലടി കവിളില്‍ ചേര്‍ത്ത്
പിടിച്ചു . ഉള്ളം കാലില്‍ ഗാഡമായി ഒന്നു ചുംബിച്ചു .അവള്‍ എഴുനേറ്റു ചെന്ന്
, ചൂടുപിടിച്ച നെറ്റിയില്‍ തടവികൊണ്ട്‌ മജീദിന്റെ മുഖത്തേക്ക് കുനിഞ്ഞു .
സുഹ്രയയുടെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍ മജീദിന്റെ ചുണ്ടില്‍ അമര്‍ന്നു....
ആ
വിഷകല്ല് ചവിട്ടി വീര്‍ത്ത കുരു അതോടെ ഒരു അത്ഭുതം പോലെ പോട്ടിപോകുന്നു.
ഇത്
ബഷീറിന്റെ തന്നെ അത്മാഷ്ക്കാരമാണ്. ഏതു വിഷവും ഇറക്കാന്‍ പോന്ന
നൈര്‍മല്യമായി ഒരു പ്രണയം ...അത് ഭാഗ്യമോ ..നിര്‍ഭാഗ്യമോ എന്നറിയാതെ
ശ്വാസത്തില്‍ നമ്മള്‍ കൊണ്ടുനടക്കാറുണ്ട്.
ബഷീര്‍ തന്നെ ഈ കഥയില്‍ വന്നു നമ്മളോട് പറയുന്ന ഒരു ഉത്ബോധനം ഉണ്ട് .
"ദാരിദ്രം ഒരു മഹാവ്യാധി ആണെന്ന് "
ഇതാണ് പലപ്പോഴും നമ്മളെ കൊണ്ട്
പലതും ചെയ്യിക്കുന്നതും ചെയ്യിക്കാതെ ഇരിക്കുന്നതും .സുഹ്രക്കും മജീദിനും
ഇടയില്‍ "ബാല്യകാലസഖിയില്‍ " വില്ലനായി വരുന്നതും ഇതുതന്നെയാണ്.
മാനുഷികമായ എല്ലാറ്റിനെയും ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളെ കൊണ്ട്
സാമാന്യവല്‍ക്കരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യസ്നേഹികൂടി ആയിരുന്നു ബഷീര്‍ എന്ന്
എനിക്കു പലപ്പോഴും അദ്ധേഹത്തിന്റെ വരികളിലൂടെ കടന്നു പോവുമ്പോള്‍
തോന്നാറുണ്ട് .ഈ വരികളൊന്നു വായിച്ചു നോക്കു.
"മനുഷ്യര്‍ എവിടെയും ഒരുപോലെ , ഭാഷക്കും വേഷത്തിനും മാത്രം വ്യത്യാസം .
എല്ലാം സ്ത്രീപുരുഷന്മാര്‍ ..ജനിച്ച്, വളര്‍ന്ന് ഇണചേര്‍ന്നു
പെരുപ്പിക്കുന്നു . പിന്നെ മരണം . അത്രതന്നെ ജനിമരണങ്ങളുടെ ഇടയിലുള്ള
കഠിനയാതന എവിടെയും ഉണ്ട് "
ഇതിലും വലിയ സാമുദായിക പരിഷ്കര്‍ത്താവിനെ നിങ്ങള്‍ക്ക് വേറെ
കണ്ടെത്താനാവുമോ ?
മുസ്ലിം സമുദായത്തെയാണ് അധികവും ബഷീര്‍
കഥകളിലൂടെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്, അതുകൊണ്ട് ആ സമുദായത്തിന്റെ കഥാകാരാനായി
അതില്‍ തന്നെ ഏറ്റവും താണവനായി ചിത്രീകരിക്കുന്ന പല നിരൂപണങ്ങളും
ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് . ഇവക്കു പിന്നിലെ കഥയില്ലായ്മയെ ചിരിച്ചു തള്ളാന്‍
മുകളില്‍ ഉദ്ധരിച്ച ഈ ചെറിയ വരികള്‍ തന്നെ ധാരാളം മതി എന്നാണു എന്റെ
വിശ്വാസം .
ഹിജഡകളുടെ കഥപറയുന്ന ശബ്ദത്തിലെ നായകന്‍ ഒരു അനാഥനാണ് .ആ അനന്തതയില്‍
ഏകാന്തമാക്കപെട്ട അയാള്‍ ചോദിക്കുന്നു ദൈവം ഉണ്ടോ എന്ന് ..? അങ്ങിനെ ഒരു
ചിന്ത അയാള്‍ക്കുള്ളിലേക്കിട്ട് സ്വയം ഉത്തരം കണ്ടെത്തുന്നു ഇവിടെ
എഴുത്തുകാരന്‍ .."വേണെങ്കില്‍ ഉണ്ട് " എന്ന്. ആര്‍ക്കു വേണമെങ്കില്‍ എന്ന
കടംകഥ എല്ലാവര്ക്കും വേണ്ടി ബാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ആ ദൈവത്തെ
പങ്കിട്ടെടുത്തു നമുക്കും സന്തോഷിക്കാം വേണമെങ്കില്‍
. റെയില്‍പാളത്തില്‍ ശബ്ദത്തിലെ നായകന്‍ തലയും വെച്ച് എല്ലാ
അര്‍ത്ഥത്തിലും ഒരു അനാഥപ്രേതത്തിനെ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ കാത്തു കിടപ്പാണ് . "ഒരു
പുകച്ചിലും ഒരു കുളിരും എന്റെ അവയവങ്ങളിലൂടെ പാഞ്ഞു . റയിലുകള്‍
മുഴങ്ങുന്നു .എനിക്കാകെ ഒരു പരിഭ്രമം , ഇതു നിങ്ങള്‍ പാളത്തില്‍ തലവെച്ചു
കിടന്നാലേ അറിയാന്‍ കഴിയു .......ആകാശവും ഭൂമിയും ഞെട്ടതക്ക ഒരു ചൂളംവിളി .
പ്രപഞ്ചം എങ്ങും കേട്ടുകാണും !വണ്ടി പാഞ്ഞു വരികയാണ് ...ദൈവമേ ! പക്ഷെ ആ
വണ്ടി അടുത്ത പാളത്തിലൂടെ ചീറിപാഞ്ഞ് പോകുന്നു. സ്വന്തമായി വേറെ ആളുകളെ
വെടിവെച്ചു കൊല്ലുകയല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് സമ്മതിക്കുന്ന
ഒരു പട്ടാളക്കാരന്റെ ഒരു ആത്മഹത്യ ശ്രമം ആണിത് . ഈ ഒരു അനുഭവ പ്രപഞ്ചം
സൃഷിക്കാന്‍ അവിടെ ദൈവത്തിനെ സാക്ഷി ആയി നിര്‍ത്താന്‍ വേറെ ആര്‍ക്കും ഒരു
ഭാഷയിലും കഴിഞ്ഞിരിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല .
ഇതാണ് ഞാന്‍ മുമ്പ് പറഞ്ഞ ബഷീര്‍ എന്ന കഥ . സ്വയം കഥയായും , കവിതയായും
മാറിയ അധികം എഴുത്തുകാ രൊന്നും നമുക്കില്ല . ചംങ്ങപുഴയും , ബഷീറും ...(
മാധവികുട്ടിയും എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ കൂട്ടാം) അല്ലാതെ വേറെ ആരെയും കാണാന്‍
കഴിയുന്നില്ല .
അദ്ധേഹത്തിന്റെ കഥകള്‍ ഇനിയും ബാക്കി കിടക്കെ ....
ഞാന്‍ വീണ്ടും വരും വരേയ്ക്കും ...കാത്തിരിക്കുക .
